- تالش سرا
از توابع رامسر
معنی تالش سرا - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سرای دانش، خانۀ علم، جای دانش آموختن، مدرسه ای که برای مدارس معلم تربیت می کند، دارالمعلمین
دانش سرای عالی: مدرسه ای که در آن دبیر برای دبیرستان ها تربیت می کنند
دانش سرای مقدماتی: مدرسه ای که آموزگار برای دبستان ها تربیت می کند
دانش سرای عالی: مدرسه ای که در آن دبیر برای دبیرستان ها تربیت می کنند
دانش سرای مقدماتی: مدرسه ای که آموزگار برای دبستان ها تربیت می کند
(لِ سَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است جزء دهستان اسالم بخش مرکزی شهرستان طوالش. واقع در 15 هزارگزی جنوب هشت پرکنار شوسۀ انزلی به آستارا. ناحیه ای است واقع در جلگه با آب و هوای مرطوب و مالاریایی. 221 تن سکنه دارد که شیعی مذهب و گیلکی و طالشی زبانند. آب آنجا از رود خانه کلاسرا و محصول آن برنج وابریشم و لبنیات و شغل اهالی زراعت است، 15 باب دکان کنار شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
(لَ سَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است جزء دهستان شاندرمن بخش ماسال شاندرمن شهرستان طوالش که در 2 هزارگزی شمال باختری بازار شاندرمن و 8 هزارگزی شمال باختر ماسال واقع شده، جلگه، معتدل مرطوب و مالاریائی است و 1100 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه شاندرمن و محصولش برنج، لبنیات و ابریشم است. شغل اهالی زراعت و گله داری و راهش مالرو میباشد و محل ییلاق سکنه اینجا دره رودخانه آلکام است. طوایف ’چپه زاد’ و ’خساره زاد’ و ’شکاری’ در ییلاق به چاله سرا نزدیک بوده و زمستان در محل قشلاقی چاله سرا و اطراف این آبادی مسکن میگیرند ومختصر زراعتی در این محل مینمایند و ادارۀ آمار اشتباهاً نام این طوایف را اسم آبادی پنداشته و جزء آبادیها نوشته است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)
(نَ تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
مادح. ستایش کننده. مدّاح:
ستایش سرایان نه یار تواند
نکوهش کنان دوستدار تواند.
سعدی
ستایش سرایان نه یار تواند
نکوهش کنان دوستدار تواند.
سعدی
(لَ / لِ سَ)
لغت نامه دهخدا
خواجه سرا و آن غلامی باشد که شرم وی بریده باشند. (از برهان). لالا سرا. (جهانگیری)
(سَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از بخش صالح آباد شهرستان ایلام که در 4 هزارگزی باختر ایلام نزدیک شوسۀ ایلام به تهران واقع شده. دامنه و سردسیر است و 475 تن سکنه دارد. آبش از چشمه ها و محصولش غلات و توتون و لبنیات و ذرت و مختصر برنج است. شغل اهالی زراعت و گله داری است ساکنین اینجا چادرنشین و از طایقه پنج ستون هستند که در زمستان برای تعلیف احشام خود به حدود مرز ایران و عراق (ارتفاعات کولک) میروند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)
